En büyük utanç insanın kendinden utanması. Ben kendimden utanıyorum! Nasıl bir yalanın içindeyim ve nasıl bir yalana sarılmışım, hem de kendi yalanım. Yalan diyerek inanmadığım herşey gerçek çıkmış olsa da hala nasıl bir mantıktan kopmadır ki yalana daha sıkı sarılmış durumdayım. Böyle ya da bu kadar değildim, bana ne oldu bilmiyorum.Çok değil 1.5 yıl önce içinde bulunduğum durumun %50'sine dahi düşmemiş arkadaşımla diyaloglarımı hatırlıyorum. Ahkam kesen, akıl veren, azar çeken ben bugün yok! Yerine benim bile tanıyamadığım biri, sevmediğim biri, olmasını istemediğim biri, gücünü kaybetmiş utancını nasıl gizleyeceğini şaşıran biri.
Keşke birine anlatabilsem! Mutlu olmadığımı söyleyebilsem..
Susmak zorundayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder