mukemmel plan

Haftasonu denilen anlar Cuma eve gelip çıkmaya hazırlanırken ilk biranın açılmasıyla başlar ve Pazar günü iş hazırlıklarıyla sonlanır. Daha önceleri sektirmeden Cumasını Cumartesini sokaklarda, ismini bile hatırlamadığı mekanlarda fink atarak geçiren ben baya bir süredir kendisini eve kapatmış durumdayım. Bu haftasonu için kendi kendime ne olursa olsun dışarı çıkma sözü verdiydim. Arayıp soran haftasonu birşeyler ayarlayalım, birşeyler yapalım diyenlerim yok değil, sağolsunlar varlar. Ben ayar kısmında kitleniyorum yalnız. "Ayarlayalım birşeyler yapalım" lafını duydum mu "tamam yapalım ama uygun olursak yapalım, şimdiden ayarlayamayalım" diye yapıştırıyorum. Sonuca gelirsek: ayarsız ben, makyajlı giyinik vaziyette ben, elinde telefon onu bunu arayan ben, plan beğenmeyip evde oturan yine ben. Madem dışarı çıkma kararı veriyorsun ee o zaman neden adam, grup, plan vs beğenmiyorsun? Bu hallerim için şahsıma yapılan tek yorum ise şu: "hep daha iyisini bekliyorsun". Yani çok da yanlış değil hem sevdiğim insalarla çıkacağım, hem istediğim yere gideceğim, hem istediğim saatte döneceğim.

İşte böyle anlarda son yanlış adamımı acayip özlüyorum. Plan yapmaya gerek olmaksızın, kaçta olursa olsun çıkışlar, tamam yeter deyip dönüşler, burayı beğenmedim diyip mekan değiştirmeler, nasıl olsa bir şekilde döneriz demeler.

Hala bu haftasonu için kendi kendime ne olursa olsun dışarı çıkma sözü vermiş bulunduğum için sözümü tutacağım ve yarım saatliğine bile olsa çıkacağım. İyice asosyal, nete, eve, işe bağımlı bir insan olmadan kendimi sokaklara atmalıyım. Dozunu iyi ayarlarsam eski günlerime hissetmeden dönebilirim belki. Onu da unutur, başımın çaresine, eğlenmeme bakarım.

Keşke mükemmel evde oturunca kapımı çalan birşey olsa!