İnsan kendi kendini ne kadar kolay kandırıyor. İki kere bir şey tekrar etti mi sanki hep sürecek gibi geliyor. Oysa bir şey 100 defa da tekrarlasa devamlılık garantisi yok, tesadüf olma ihtimali devam etme ihtimalinden daha yüksek.Ben de işte tam bu saflığımdan dolayı kendime gülüyorum. Ben ki devamlı olmayacağını bile bile nasıl tesadüf olabileceğini görmezden gelebildim, nasıl bu kadar herşeyi ona endeksleyip herşeyimi değiştirdim, herkese üstü kapalı bir şekilde de olsa sırtımı çevirebildim, nasıl bu kadar değişebildim?
Bu ne kadar süreceği belli olmayan gidip gelmemeler, susmalar, istenmeden yaşanan yalnızlık, kafanın sürekli ottan b.ktan şeylerle meşguliyeti, işlerin yoğunluğu, her gün alkol, az yemek, çok aşık olmak istemek, aşık olmasını beklemek, yorgunluk, milletin devamlı hasta olması, çikolatayı abartmak, kahveye sarmak, ağlamak isteyip ağlayamamak, tırnaklarımı yemek beni mafediyor.
Neye ara vereceğimi bilemiyorum!
2 yorum:
Nasıl kaçırdım bilmiyorum ya da farkındalık zaman alıyordur belki de. ''Neye ara vereceğini bilememek'' ne güzel bir ifadeymiş..
Yorum Gönder