hüngür hüngür ağlayası olup da ağlayamamak...
bir gece, bir gün değil, bir hafta, bir ay değil... ay-lar-dır!
stabil bir ruh haliyle yaşarken, manik depresif atakların sıklaşması...
her gün, her saat başı, bazen de dakikadan dakikaya!
inanmak, güvenmek, her şeyi bilmek isterken yaşanan irtibatsızlık, kopuşlar, diyalog yoksunlukları...
tam inanmaya yeltenirken akla gelen yalanlar...
fena ki ne fena!
ketum oldukça, acıyı dışarı yansıtmadıkça, karşındakinin acıyı yalan sayması, yok sayması...
bilmediğinden suçlaması. seni acı çeker gibi görünüp acı çektirmekle suçlaması!
sonra yine içe dönüp kabullenişler, kabullenemeyişler ve en zoru kabullenişleri kabullenemeyişler...
acı çekme gerçeğini bile bile istenen son şanslar, belki de son şanssızlıklar...
bu kadar yük bir insana çok değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder